"فرق سر"

هر چه مدینه 

تشنۀ "پهلو" بود!

کوفیان تشنۀ

"فرق سر" هستند...!

نوبتی هم که باشد

نوبت  قاسم  است....

einlam.ir

شعری که مرا کشت

این بیت مرا کشته بخدا

تکان نخور قفسِ سینه ات تکان نخورد

نفسْ بلند کشیدن به تو نمی آید

وای مادرم

--------------------

 

شبیه شمع چکیدن به تو نمی آید

و مرگ را طلبیدن به تو نمی آید

 

خودت بگو که مگر چند سال داری تو؟

جوان شهر خمیدن به تو نمی آید

 

هزار بار نگفتم میا به دنبالم؟

میان به کوچه دویدن به تو نمی آید

 

فقط بلند نشو ، چون که زود می افتی

بدون بال ، پریدن ، به تو نمی آید

 

تلاش کن که دو چشمی مرا نگاه کنی

چنین ندیدن و دیدن به تو نمی آید

 

 چه خوب بود فقط گوشواره می افتاد

چه کرده اند شنیدن به تو نمی آید

 

تکان نخور قفسِ سینه ات تکان نخورد

نفسْ بلند کشیدن به تو نمی آید

 

بمان که دخترمان را خودت عروس کنی

به آرزو نرسیدن به تو نمی آید

 

چه با دو دست رئوفانه ات چه با یک دست

بباف پیرهنت را حسین منتظر است

 

علی اکبر لطیفیان

آب را گل نکنیم!

آب را گل نکنید

 در فرو دست انگار

 طفلها منتظرند

یا که در خیمه دور

خون ز پر می شویند

یا در آن خطه نور

کوزه ای پر می گردد

آب را گل نکنید

شاید این آب روان

پر کند مشک علمدار جوان

دست سقایی شاید

مشک تفدیده فرو برده در آب

مردم اهل ولا چه صفایی دارند

کامهاشان عطشان

دیده ها بارانیست

بی گمان پای خیام آنها

ردی از پای خداست

ماهتاب آنجا گوشه ای کز کرده

بی گمان در دل آنها

یادها یاد خداست

بی گمان سرخ سرخ است

چو خون

غنچه ای پر پر شد

اهل دل با خبرند

مردمان سر رود

سنگدل ، بی رحم اند

که گلش کردند زود

لیک

 ما نیز

آب را گل نکنیم

به آرایه تضمین از شعر سهراب سپهری

منبع : همسرم