شعری که مرا کشت
جمعه, ۳۰ فروردين ۱۳۹۲، ۱۲:۳۶ ق.ظ
این بیت مرا کشته بخدا
تکان نخور قفسِ سینه ات تکان نخورد
نفسْ بلند کشیدن به تو نمی آید
وای مادرم
--------------------
شبیه شمع چکیدن به تو نمی آید
و مرگ را طلبیدن به تو نمی آید
خودت بگو که مگر چند سال داری تو؟
جوان شهر خمیدن به تو نمی آید
هزار بار نگفتم میا به دنبالم؟
میان به کوچه دویدن به تو نمی آید
فقط بلند نشو ، چون که زود می افتی
بدون بال ، پریدن ، به تو نمی آید
تلاش کن که دو چشمی مرا نگاه کنی
چنین ندیدن و دیدن به تو نمی آید
چه خوب بود فقط گوشواره می افتاد
چه کرده اند شنیدن به تو نمی آید
تکان نخور قفسِ سینه ات تکان نخورد
نفسْ بلند کشیدن به تو نمی آید
بمان که دخترمان را خودت عروس کنی
به آرزو نرسیدن به تو نمی آید
چه با دو دست رئوفانه ات چه با یک دست
بباف پیرهنت را حسین منتظر است
علی اکبر لطیفیان
